“Assalamualaikum,”
Syahadah melangkah masuk ke dalam wad Hanna.
“Waalaikumusalam,”
Hanna sengih. Dia baru selesai makan. Tangan laju mengemas meja tu.
“Baru
lepas makan. Aku ada bawa bunga ros biruuu,” Bunga ros biru setangkai itu
dihulur ke arah Hanna.
Hanna
sengih. Bunga itu dibawa ke hidung. Wanginya! “Terima kasih,” Hanna senyum.
“Kau
okey?”Syahadah memandang sayu Hanna dihadapannya. Apa yang Irham katakana kepada
Azim semalam,membuatkan hatinya sayu. Sangat sayu.
“Ni
aku dah boleh senyum ni. Okey lah ni. Alhamdulillah. Adah,kenapa tak bawa
Rayyan. Aku nak sangat tengok Rayyan,” Hanna senyum lagi.
“Rayyan
dekat rumah. Dia demam,Na. Kau cepat cepat lah baik. Dapat jumpa Rayyan dekat
rumah. Kau serious tak ada nak share dengan aku apa apa?”Syahadah masih tak
putus asa.
“Ala,nak
share apa? Tak ada apa Adah. Kalau ada apa apa aku bagitahu. Aku nak jumpa
sangat Rayyan. Mesti hensem macam Azim ni.” Hanna senyum.
Syahadah
mampu senyum kelat. Kuatnya Hanna. Dari dulu Hanna pandai sembunyikan sedih dia.
Sampai dia okey sendiri.
to be continue . . . .
No comments:
Post a Comment